Felix (Matthijs van de Sande Bakhuyzen) is een verstokte vrijgezel en redelijk succesvol bij de vrouwen, twee dingen die hij graag beide zo wil houden. Maar hij is ook op een andere manier vrijgevig met zijn zaad zodat hij, op advies van zijn berooide broer Jelle (Fabian Jansen) die tijdelijk bij hem in is getrokken, met enige regelmaat doneert bij de spermabank. Daar vindt zijn als superieur omschreven product gretig aftrek en op het moment van donatie heeft Felix nog geen flauw idee dat het gedoneerde materiaal het enige materiaal is waar hij ooit nog vader uit kan worden. Jelle's huisdier, een op honing beluste fret, heeft op een ongelukkig moment tijdens zijn seksleven zijn zaadproductie voorgoed afgesneden en dat betekent dat hij door toekomstige activiteiten zelf geen vader kan worden. En dat zorgt vreemd genoeg voor paniek, want nu hij de keuze niet meer heeft, wordt het krijgen van kinderen ineens een obsessie. Hij probeert in eerste instantie beslag te leggen op zijn eigen donatie, maar die is al vergeven en de inmiddels zwangere ontvangster, televisiepresentatrice Jip Hagen (Loes Haverkort), is daarmee de enige vrouw met wie hij ooit het ouderschap zal kunnen delen. Maar hoe pak je dat nu aan..?

Nederlandse romantische komedies zijn de laatste jaren vaak meer van hetzelfde, maar dat is hier niet het geval. Het is een leuk origineel verhaal, charmant uitgevoerd met leuke mensen in zowel de hoofdrollen als de ondersteunende cast. En ook niet onbelangrijk is dat de gebruikte humor niet te zwaar is aangezet. Dat zorgt voor het eerder genoemde charmante gevoel in plaats van het vaak klucht-achtige waar Nederlandse films soms in doorslaan. Dit is gewoon leuk in de beste zin van het woord.