Army Ranger Briggs (Channing Tatum) weigert zich neer te leggen bij het feit dat de verwondingen die hij tijdens zijn dienst heeft opgelopen het einde betekenen van zijn carrière als militair. Ondanks de waarschuwingen van zijn arts dat hij een blijvende beperking heeft, is hij vastbesloten om terug bij de Rangers te komen. Het leger geeft hem structuur, een doel, vriendschap en genoeg adrenaline om niet te hoeven nadenken over de vele dingen waar hij niet aan wil denken. Maar zijn verzoek om terug te keren is herhaaldelijk afgewezen. Als de verantwoordelijk officier hem een deal aanbiedt die hem in staat stelt terug te keren, denkt hij daar geen moment over na. Hij moet een ogenschijnlijk eenvoudige taak volbrengen, het op tijd afleveren van legerhond Lulu, een Mechelse herder die op tijd bij de begrafenis moet zijn van zijn voormalige legerbaasje. Lulu heeft in haar tijd in dienst bij veel dappere reddingsoperaties een belangrijke rol gespeeld, maar ze is nu zo zwaar getraumatiseerd dat niemand bij haar in de buurt kan komen. Ze heeft al drie militairen aangevallen en naar de eerste hulp verbannen en het staat al in de planning om haar, vanwege haar uitzichtloze positie als uiterst agressieve hond,  in te laten slapen. Voor Briggs is dat in eerste instantie niet zo heel spannend, want hij heeft direct flinke problemen om Lulu onder controle te houden. Maar gaandeweg hun roadtrip verandert zijn mening over deze prachtige hond.  

De combinatie tussen mens en dier, en dan vooral tussen mens en hond, heeft een rijk filmverleden. Denk even aan Beethoven en Turner & Hooch, twee klassiekers in het genre van onhandelbare honden die voor grappige en aandoenlijke scenes zorgen. Dog is dan wel iets serieuzer, maar er zit nog steeds meer dan voldoende leuke momenten in om een waardig lid te zijn binnen het genre.