Een mysterieuze ziekte veroorzaakt plotselinge en algehele blindheid bij een aantal mensen en uit angst voor verdere verspreiding besluit de regering de slachtoffers in quarantaine te plaatsen. De geïnfecteerde burgers worden in een oud ziekenhuis ondergebracht en daar moet men zichzelf maar zien te redden. Een oogarts (Mark Ruffalo) is een van de eerste die besmet is geraakt en logischerwijs zou zijn vrouw (Julianne Moore) ook blind moeten worden, maar zij is de enige die haar gezichtsvermogen behoud. Toen haar man werd opgehaald heeft ze gedaan alsof ze ook blind was en is ze met hem meegegaan. Zo komt het dat zij als enige in het ziekenhuis nog kan zien en dat biedt enorme voordelen. Ondertussen begint de interne structuur in te storten. Een van de zalen heeft zichzelf uitgeroepen als de verdelers van het afgeleverde voedsel en deze zaal en zijn zelfbenoemde koning stellen steeds hogere eisen, eisen waar op een gegeven moment geen gehoor meer aan gegeven kan worden.

Welke normen en waarden zouden wij als mensen hanteren als de structuur van de maatschappij zoals wij hem kennen in zou storten. Blijven onze morele normen en waarden overeind of gaan we net als in de natuur leven volgens het recht van de sterkste. De eerste stap in het verval draait om hebzucht als een groep in ruil voor voedsel alle kostbaarheden van hun medelotgenoten opeist. De tweede stap gaat al direct een stuk verder, want als er niets materialistisch meer te halen is, eisen de mannelijke dictators de vrouwen op en als kijker bedenk je je op dat moment welke beslissing je zelf zou nemen is een soortgelijke situatie. Blindness houdt de kijker dus een spiegel voor en wat we te zien krijgen geeft geen mooi beeld van de menselijke aard.