Eric (Sam Rockwell) en Amy Bowen maken een nieuwe start in een nieuwe buurt in een nieuw huis. Hun drie kinderen, Kendra, Griffin en Madison zijn niet allemaal even enthousiast over de verhuizing en vooral Kendra is wat opstandig omdat ze haar vrienden achter heeft moeten laten. De middelste van de drie, zoon Griffin, hoort vrijwel gelijk vreemde geluiden, buiten in een boom en op zijn kamer. Maar dat is niets bijzonders en ook Madison's contact met 'de verdwaalde mensen' wordt in eerste instantie niet als vreemd gezien. Maar Eric en Amy hebben dan ook niet honderd procent aandacht voor hun kinderen. Eric is zijn baan kwijt en het gezin heeft het financieel best lastig. Dus echt goed naar hun kinderen luisteren doen ze even niet, zeker niet naar de twee jongsten bij wie hun fantasie nog wel eens met ze op de loop gaan. Hierdoor missen ze de eerste voortekenen dat er in het huis iets mis is, iets heel erg goed mis...

Een klein meisje voor en later in de TV, dat is wat iedereen zich van het origineel uit 1982 zal weten te herinneren. Poltergeist geldt als een klassieker in het genre en het verhaal is van de hand van niemand minder dan Steven Spielberg. En omdat bijna alles opnieuw wordt gemaakt moest ook Poltergeist er aan geloven en lang niet iedereen is ervan gecharmeerd dat dit soort legendarische films een remake krijgt. Maar beter een goede remake dan een slecht origineel en het is natuurlijk een beetje heiligschennis om te zeggen dat sommige onderdelen van de remake beter zijn dan het origineel. We hebben het dan natuurlijk over de visuele effecten die door de moderne techniek veel mooier gemaakt kunnen worden en dat geeft de makers op dat vlak ook meer mogelijkheden voor een stuk extra creativiteit. Zeker in 3D!